Noord Vietnam
3 mei 2018 - Ha Giang, Vietnam
Ohhh helloooo! Om te beginnen wil ik even mededelen dat ik nog leef na ongeveer 3000 km te hebben gereden van Zuid Vietnam naar Noord Vietnam. M'n brommer Laura begint nu toch wel echt kuren te vertonen, ik denk niet dat ze het heel leuk vond om hoog in de bergen te hebben gereden. Ik, daarentegen vond het echt geweldig. Maar voordat ik daar meer over ga vertellen, ga ik even terug naar Koningsdag.
Jezus wat een feest was dat zeg! 235 idiote Nederlanders die allemaal super dronken de verjaardag van Willy gingen vieren, en dat in Hanoi. Ik ben heel blij dat ik er bij kon zijn want anders had ik ergens in één of ander gehucht met m'n oranje shirtje gezeten! Het feest duurde tot 11 uur, maar toen we waren nog lang niet uitgefeest. We zijn toen nog met alle oranje feestbeesten Hanoi onveilig wezen maken tot de late uurtjes. Het was maar goed dat ik nog 2 nachten extra had geboekt bij het hostel want wat was ik brak zeg. Het was echt een onvergetelijke Koningsdag, één van de beste die ik heb meegemaakt.
2 dagen later ben ik dus Hanoi weer uitgereden samen met Otte en Floris. We hebben toen echt een flinke rit gemaakt, 300 km om precies te zijn. Iets te veel van het goede want na bijna 9 uur lang op die brommer te hebben gezeten ben je echt kapot. We kwamen uiteindelijk laat in de middag aan in Cao Bằng, een klein stadje in de buurt van de Chinese grens. We hadden dus geen hostel geboekt zoals echte backpackers, dus kwamen we bij één of ander hostel terecht wat helemaal volgeboekt was. En niet alleen dat hostel was volgeboekt want de hele stad zat vol. Wat we dus als echte backpackers niet wisten, was dat er een feestdag aan de gang was. Uiteindelijk was de beste man van het hostel waar we aanklopte zo aardig dat we op de rooftop mochten slapen op kleine bamboe matjes. Wat waren we blij met die matjes zeg, want we waren echt kapot.
De volgende dag zijn we naar een waterval gegaan die midden op de grens tussen Vietnam en China ligt. Dus ik kan nu ook zeggen dat ik in China ben geweest. Maar goed, zoals echte backpackers die nooit research doen wisten we dus ook niet dat het daar enorm druk zou zijn. Het leek alsof het hele land daar heen ging, we stonden zelfs even in de file op de weg er heen. Later in de middag zijn we nog in een grot geweest waar "Ho Chi Minh" (volgens de verhalen) 3 jaar lang de communistische revolutie geeft zitten plannen. Z'n bureau'tje hebben we helaas niet gezien maar het was wel een hele mooie grot. Ook daar hebben we even in de file gestaan want ook daar was het me toch druk. We zijn in de middag weer terug gereden naar Cao Bằng met een heerlijke zonnetje dwars door de bergen. Wat heeft dat me toch goed gedaan, ik werd bijna een beetje depressief van al die bewolking en regen. Dat is iets wat ik echt nog nooit heb gevoeld, dat zonneschijn je zo blij kan maken.
In de dagen daarna hebben we weer flink wat gereden, en toen begon Laura dus kuren te vertonen. We hebben met vrienden ge'meet die bezig waren met de befaamde Ha Giang loop en wij zouden 3/4e van de loop met hun mee doen. De eerste dag van de loop was echt een super mooie rit, heerlijk zonnetje gehad daar hoog in de bergen. De 2e dag daarentegen was echt zo kut. Dat was ook het moment dat Luitenant Laura de strijd begon op te geven. Ze reed niet meer lekker, ze stotterde. Ze was gewoon niet de oude meer! Ik probeerde haar nog aan te moedigen maar de steile bergpassen in de regen waren haar te veel geworden.
Uiteindelijk kwamen we helemaal doorweekt aan in één of ander plaatsje waarvan ik de naam niet meer weet. Daar heb ik Laura even met rust gelaten in de hoop dat iemand haar beter kon maken de volgende ochtend. Ik heb wel redelijk geslapen moet ik zeggen ondanks ik me zorgen maakte om Laura. Gelukkig was daar een mechanic die haar weer helemaal heeft opgelapt. Wat was het nou, ze had gewoon een verstopte carburateur. Na een half uurtje sleutelen kon ik samen met Laura de bergen van Ha Giang weer trotseren. En wat was dat mooi zeg, boven de wolken rijden langs prachtige rijst terrassen. Dit stukje van mijn reis komt echt in de boeken te staan als één van de mooiste. Ik wordt gewoon zo gelukkig om tussen de bergen te rijden, iets wat ik echt niet kan uitleggen.
Op dit moment zit ik nog even na te genieten van die prachtige omgeving hier. Gelukkig stopt het nog niet met die mooie berg routes want morgen heb ik weer een hele lange dag op die geweldige brommer van me. Ik ga dan richting Sapa rijden en een trekking doen samen met Otte, Floris, Kiki en Jessica. Ik kijk er nu al naar uit. Nou ik stop met schrijven want ik ga vroeg tukken. Toedeledoki en tot de volgende blog.
Jezus wat een feest was dat zeg! 235 idiote Nederlanders die allemaal super dronken de verjaardag van Willy gingen vieren, en dat in Hanoi. Ik ben heel blij dat ik er bij kon zijn want anders had ik ergens in één of ander gehucht met m'n oranje shirtje gezeten! Het feest duurde tot 11 uur, maar toen we waren nog lang niet uitgefeest. We zijn toen nog met alle oranje feestbeesten Hanoi onveilig wezen maken tot de late uurtjes. Het was maar goed dat ik nog 2 nachten extra had geboekt bij het hostel want wat was ik brak zeg. Het was echt een onvergetelijke Koningsdag, één van de beste die ik heb meegemaakt.
2 dagen later ben ik dus Hanoi weer uitgereden samen met Otte en Floris. We hebben toen echt een flinke rit gemaakt, 300 km om precies te zijn. Iets te veel van het goede want na bijna 9 uur lang op die brommer te hebben gezeten ben je echt kapot. We kwamen uiteindelijk laat in de middag aan in Cao Bằng, een klein stadje in de buurt van de Chinese grens. We hadden dus geen hostel geboekt zoals echte backpackers, dus kwamen we bij één of ander hostel terecht wat helemaal volgeboekt was. En niet alleen dat hostel was volgeboekt want de hele stad zat vol. Wat we dus als echte backpackers niet wisten, was dat er een feestdag aan de gang was. Uiteindelijk was de beste man van het hostel waar we aanklopte zo aardig dat we op de rooftop mochten slapen op kleine bamboe matjes. Wat waren we blij met die matjes zeg, want we waren echt kapot.
De volgende dag zijn we naar een waterval gegaan die midden op de grens tussen Vietnam en China ligt. Dus ik kan nu ook zeggen dat ik in China ben geweest. Maar goed, zoals echte backpackers die nooit research doen wisten we dus ook niet dat het daar enorm druk zou zijn. Het leek alsof het hele land daar heen ging, we stonden zelfs even in de file op de weg er heen. Later in de middag zijn we nog in een grot geweest waar "Ho Chi Minh" (volgens de verhalen) 3 jaar lang de communistische revolutie geeft zitten plannen. Z'n bureau'tje hebben we helaas niet gezien maar het was wel een hele mooie grot. Ook daar hebben we even in de file gestaan want ook daar was het me toch druk. We zijn in de middag weer terug gereden naar Cao Bằng met een heerlijke zonnetje dwars door de bergen. Wat heeft dat me toch goed gedaan, ik werd bijna een beetje depressief van al die bewolking en regen. Dat is iets wat ik echt nog nooit heb gevoeld, dat zonneschijn je zo blij kan maken.
In de dagen daarna hebben we weer flink wat gereden, en toen begon Laura dus kuren te vertonen. We hebben met vrienden ge'meet die bezig waren met de befaamde Ha Giang loop en wij zouden 3/4e van de loop met hun mee doen. De eerste dag van de loop was echt een super mooie rit, heerlijk zonnetje gehad daar hoog in de bergen. De 2e dag daarentegen was echt zo kut. Dat was ook het moment dat Luitenant Laura de strijd begon op te geven. Ze reed niet meer lekker, ze stotterde. Ze was gewoon niet de oude meer! Ik probeerde haar nog aan te moedigen maar de steile bergpassen in de regen waren haar te veel geworden.
Uiteindelijk kwamen we helemaal doorweekt aan in één of ander plaatsje waarvan ik de naam niet meer weet. Daar heb ik Laura even met rust gelaten in de hoop dat iemand haar beter kon maken de volgende ochtend. Ik heb wel redelijk geslapen moet ik zeggen ondanks ik me zorgen maakte om Laura. Gelukkig was daar een mechanic die haar weer helemaal heeft opgelapt. Wat was het nou, ze had gewoon een verstopte carburateur. Na een half uurtje sleutelen kon ik samen met Laura de bergen van Ha Giang weer trotseren. En wat was dat mooi zeg, boven de wolken rijden langs prachtige rijst terrassen. Dit stukje van mijn reis komt echt in de boeken te staan als één van de mooiste. Ik wordt gewoon zo gelukkig om tussen de bergen te rijden, iets wat ik echt niet kan uitleggen.
Op dit moment zit ik nog even na te genieten van die prachtige omgeving hier. Gelukkig stopt het nog niet met die mooie berg routes want morgen heb ik weer een hele lange dag op die geweldige brommer van me. Ik ga dan richting Sapa rijden en een trekking doen samen met Otte, Floris, Kiki en Jessica. Ik kijk er nu al naar uit. Nou ik stop met schrijven want ik ga vroeg tukken. Toedeledoki en tot de volgende blog.
