De laatste dagen in de Filipijnen

Goedemiddag luitjes! Uhm nu zeg ik wel goedemiddag omdat het hier nu 3 uur is maar bij jullie in dat "koude" kikkerlandje is het natuurlijk 6 uur vroeger. Dus wat moet ik dan zeggen, goedemorgen ofzo? Maar hoe zit dat dan voor de gene die dit later lezen, dan klopt het ook weer niet. Weet je wat, het boeit ook eigenlijk helemaal niks. Maar soms is het best lastig als je elke keer rekening moet houden met hoe laat het in Nederland is. Af en toe word ik door vrienden gebeld om 5 uur s'nachts (zal geen namen noemen). Dus ja soms is dat knap lastig en vervelend. Maar goed hier komen de laatste dagen in de Filipijnen dus.

Ik moet zeggen, ik had het best moeilijk nadat ik weg ging bij m'n vrienden. Omdat ik het zo leuk met ze had en je raakt toch ook best gehecht aan ze. Maarja wat doe je er aan, helemaal niks natuurlijk! Je moet toch gewoon door hè. Ik dacht wel bijna dat ik het moeilijk zou hebben om nieuwe vrienden te vinden. Maarja zoals jullie weten heb ik gelukkig niet het sociaal vermogen van een aardappel. Dus door gewoon even iemand aan te spreken bij bijvoorbeeld de ferry kan je gelijk nieuwe vrienden krijgen. En dat is wat ik dus heb gegaan. Ik kwam aan in de haven van Siquijor en zag een Nederlands stel praten met een tricycle chauffeur, dus ik dacht waarom delen we niet gewoon ff zo'n ding. En ja, zo maak je dus nieuwe vrienden. Echt hele aardige mensen waren het en ben daarom ook een paar avonden met ze uit eten geweest. Voor de rest heb ik niet heel veel op het eiland gedaan. Ben wel met een dag tour mee geweest naar "Apo island". Dat is een super mooi eilandje op ongeveer anderhalf uur varen van Siquijor waar mensen komen om te zwemmen met zeeschildpadden. En dan niet een paar, nee gelijk een stuk of 20. Dus dat was best bijzonder om te doen ook al had ik natuurlijk al eerder met ze gezwommen. Ik praat er over alsof het niks is maar het blijft natuurlijk super cool en speciaal om zo dichtbij die mooie dieren te mogen zijn.

Na 3 dagen van een beetje chillen ben ik weer verder gaan reizen! Dit keer richting het eiland Cebu. En ook deze keer liep ik van de boot af en hoorde ik in de verte Nederlands geklets. Dus ik dacht, precies het zelfde. Laat ik ze ff aanspreken om misschien een tricycle te delen richting de andere ferry. En zo ga je ineens een week lang om met 3 super gezellige gasten. Wat heb ik toch gelachen met die gasten, we zaten met ze alle op een heerlijk Hollands leveltje. Allereerst had ik het idee om de andere kant op te gaan maar Thijs, Jorick en Reinier wilde heel graag met de walvis haaien zwemmen. Dus ik dacht, waarom ga je niet gewoon mee. En wat was het gaaf zeg om te zwemmen met de grootste vis ter wereld. Het was alleen wel heel erg toeristisch om dat ze daar zeg maar gevoerd worden. Daarom had ik er ook een beetje een dubbel gevoel bij, omdat het aan de ene kant niet natuurlijk is dat ze gevoerd worden. Maar aan de andere kant, doet het ze ook geen kwaad omdat ze gewoon vrij rond zwemmen daar.

Dat zwemmen met de walvis haaien moest heel vroeg in de ochtend, maar dan ook echt heel vroeg dus we hadden zeg maar een hele dag over. Toen hebben we maar besloten om met de bus richting de plaats te gaan waar ik in eerste instantie heen wilde. We kwamen toen rond een uur of 12 in Moalboal. Omdat we daar zo vroeg aankwamen hebben we maar gelijk een tourtje gedaan richting een klein eiland en hebben we ook gezwommen met de sardientjes die daar zich heel dicht bij de kust bevinden (levende sardientjes natuurlijk hè, niet de ingeblikte). De volgende dag hebben we gedaan waarvoor we naar Moalboal zijn gekomen. We gingen toen "canyoneering" in wat mij betreft één van de mooiste plekjes die ik gezien heb in de Filipijnen. Dat canyoneering had ik al een keer eerder gedaan in Vietnam en dat is zeg maar abseilen van rotsen in het water. Hier was dat net even anders, op deze plek gingen we alleen van de rotsen springen. Echt heel vet om te doen, de hoogste sprong was 13 meter hoog! Toch ook een klein beetje eng omdat ik een klein beetje hoogtevrees heb. Maar goed ik heb het overleeft en het was super gaaf, maar buiten alle sprongen om was die plek zo bizar mooi! Prachtig blauw water omringd door enorme rotsen en dat midden in een dichte jungle. Ik heb veel mooie dingen gezien maar deze plek staat toch echt hoog op het lijstje.

De dag erna zijn de boys en ik samen naar Malapasqua gegaan. Malapasqua is een heel klein eilandje ten noorden van Cebu en het enige waarvoor mensen hier heen komen is om te duiken. Ik heb hier 5 duiken in totaal gedaan en de jongens hebben hun duikcursus hier gedaan. Maar Jezus zeg wat een mooie duiken waren dat. De eerste dag ben ik met een tour mee geweest richting Cato island en heb daar 2 duiken gedaan. De eerste was al heel gaaf omdat ik een witpunt rifhaai heb gezien. Maar de 2e duik, pohhhh die was me toch wat! We zijn toen door een grot van 40 meter lang gedoken! Best angstaanjagend om ineens in het donker te zitten en dat je geen kant uit kunt. Maar als je dan het einde van de tunnel ziet met een prachtige blauwe gloed en super veel vissen dan denk je echt "wauw". Ik vond dat al heel gaaf maar de volgende ochtend werd dacht ik echt "waaauuuwww". Ik ben toen namelijk naar de Voshaaien gedoken die zich daar rond het eiland bevinden. Dit zijn hele zachtaardige haaien van ongeveer 4 meter lang. Maar als ze op 2 meter afstand voorbij komen zwemmen dan schrik je toch wel even hoor. Wat een prachtige dieren zeg, heel magisch om daar op 28 meter diepte samen met die haaien te chillen. De andere 2 duiken waren niet heel erg bijzonder maar heb toch wel wat mooie dieren zoals zeepaardjes en een duivelvis.

Na 3 dagen van duiken en chillen op dat eiland moest ik daar ook weer weg en ook weer gedag zeggen tegen m'n nieuwe vrienden. Het enige wat ik daar op kan zeggen is "wat kut, wat naar" want ik wilde helemaal niet weg. Reinier, Thijs en Jorick, ik wil jullie echt heel erg bedanken voor een mooie week en ik wens jullie het allerbeste toe! Als ik in Nederland ben pakken we ff een dik hardstyle feest. In iedergeval, ik had de 28ste een vlucht richting Kuala Lumpur (Maleisië) en heb ook daar weer gemeet met m'n maatje Angélico. Dit is nu echt het 5e land waar we samen aan het reizen zijn. Het lijkt er een klein beetje op dat ik
wordt achtervolgt door hem! Nee grapje natuurlijk, super leuk weer met hem te chillen. Kuala Lumpur is best een gave stad alleen jammer dat ik er eigenlijk niet heel veel heb gedaan omdat ik op de 2e dag voedselvergiftiging kreeg. Dan denk je dat je na 6 maanden wel een getrainde maag zou hebben, maar niet heus. Maar goed ik ga hier nog een beetje hangen en uitzieken, volgende stop word de binnenlanden van Maleisië. Ik hou jullie op de hoogte van m'n avontuur (hopelijk zonder voedselvergiftiging). Laterzzz en tot de volgende blog!