Laatste dagen Vietnam

Hoi iedereen. Waar zal ik eens beginnen, ohh ja ik was geëindigd in de vorige blog dat ik een 2 daagse trekking zou doen. We waren dus richting Sapa gereden wat hoog in de bergen ligt van Noord Vietnam. Het stadje is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en ligt aan de voet van de hoogste berg in Vietnam, de Fansipan. Oké ik zal ophouden als een tour gids te lullen maar die berg is wel heel erg hoog. Wij zat dus in een homestay ongeveer 10 km buiten de stad. Gelukkig maar ook want Sapa was niet zo heel erg leuk. Veel te veel mensen die wat van je willen (geld) en het is ook een enorme bouwput met te veel Chinese toeristen.

Dus we zaten in zo'n homestay, wat is dat denken jullie dan. Nou dat is gewoon een boeren familie die een beetje extra wil verdienen dus leggen ze een paar matrassen op de grond en daar mag je dan slapen. En ik kan je zeggen, dat heeft toch wel wat. We hebben niet de eerste dag de trekking gedaan maar de 2e dag omdat het verschrikkelijk hard regende. Dus na een dag van niks doen (wat ook wel is lekker is) zijn we de in de ochtend begonnen aan de trekking. Helemaal ready met berg schoenen en al zijn we samen met Mama Li (onze gids) de berg op gegaan. Pohh dat was me toch zwaar, zo'n steile berg op gaan zonder waar niet echt een weg loopt. We liepen namelijk op één of ander modderig paadje dus hier en daar een valpartij was niet ongebruikelijk. Na ongeveer 12 km te hebben gelopen door één van de mooiste omgeving waar ik me ooit in heb bevonden kwamen we aan bij onze slaapplaats. Dit was letterlijk een klein hutje boven op de berg waar een familie in woonde.

Na een hele knusse nacht in de zolder van het hutje zijn we de volgende ochtend weer verder gaan lopen. Dit was gelukkig een stuk makkelijker lopen omdat we de berg weer af gingen. In totaal hebben we iets van 25 km gelopen en ondanks dat ik verschrikkelijk veel pijn aan voeten had vond ik het echt geweldig. Lekker wandelen door natuur heen met prachtige uitzichten op de bergen en valleien. Dit is echt iets wat ik vaker ga doen. De volgende dag zijn we Sapa weer uitgereden om 2 dagen later in Hanoi weer te zijn. Dit was toch wel een beetje emotioneel omdat het de laatste 2 dagen waren op die geweldige brommer van me. Helaas was het niet heel goed gegaan omdat Otte aan het eind van de rit was gevallen in een greppel. Gelukkig niks ernstigs, op een paar schaafwonden na en een kapotte brommer. We merkten allemaal dat het echt tijd werd om onze brommers te verkopen want de vermoeidheid kickte er wel in na 5 weken rijden.

En dat is wat we ook gedaan hebben. Met pijn in m'n hart heb ik mijn geliefde "Luitenant Laura" verkocht aan één of ander mannetje. Het deed me echt even zeer dat ik haar in de handen van die dude weg zag rollen. Maar wat heb ik toch een geweldige tijd gehad met haar. Het koste wel wat om veilig van Zuid naar Noord te rijden. Dus hier even een opsomming van wat er allemaal voor nodig was. 1 binnen en buiten band, 1 bougie, 1 bagagedrager, 2 kogellagers, 1 spiegel, 6 lampjes, 1 knipperlicht, 4 keer carburateur schoon gemaakt, 1 keer de cilinderkop gereviseerd, 1 nieuwe tandwiel voor de 3e versnelling, om en nabij 10 keer de olie ververst, heel wat boutjes en moertjes, 1 rolletje duct tape, meer dan 3500 km, nul ongelukken (het omvallen van Laura niet meegerekend) maakte dit één van de mooiste avonturen van mijn leven.

Maar shit zeg, wat was ik ook wel blij dat ik haar verkocht had want voor het eerst in bijna 6 weken mocht ik weer eens in een bus zitten. Wat was dat geweldig om naar buiten te kijken met een heerlijk muziekje in m'n oren. Ik was zo blij als een kind in een snoepwinkel. Gewoon lekker nergens over na denken en van punt A naar punt B gebracht worden. We zijn richting Cat Ba gereden (met de bus) wat ongeveer 3 uurtjes duurde. Cat Ba is een eiland aan de Oost kust van Vietnam en daarom kreeg ik echt een soort van vakantie gevoel omdat dit gewoon heel wat anders was dan dat ik gewend was om te doen in Vietnam. Uitslapen zat er helaas niet in omdat we een tour gingen doen met een boot richting één van de nieuwe natuurwonderen in de wereld, namelijk "Ha long bay". Dit zijn een stuk of 2000 kleine eilandjes in een baai met prachtige strandjes en dicht begroeide jungles. Het was echt een hele leuke tour, we zijn langs een heel leuk drijvend dorpje gevaren en nog wezen kanoën door de baai. Later zijn we nog naar een mooi viewpoint geweest, en om af te koelen van de klim zijn we wezen zwemmen in de zee.

Helaas na 3 daagjes vakantie vieren moest er toch een einde aan komen en ook aan mijn reis in Vietnam. We hebben toen de bus genomen naar Hanoi want vanaf daar vlieg naar Bangkok. Na 6 weken Vietnam ben ik toch wel klaar om weer naar een ander land te gaan. Waar ik niet klaar voor was, was om afscheid te nemen van mijn vrienden waar ik de afgelopen 6 weken samen mee heb gereisd. Daarom wil ik iedereen bedanken die mijn reis hier in Vietnam zo bijzonder heeft gemaakt, voornamelijk Otte, Kiki, Floris, Eline en Jessica. Jullie zijn geweldig en ik wens jullie het allerbeste. Tot ooit lieve vrienden, Als ik in Nederland ben kom ik jullie zeker opzoeken. Nou ik ga stoppen met schrijven want volgens de stewardess moet m'n telefoon in vliegtuigstand. Tot de volgende blog iedereen! Thailand here I come (again).